An article on ongoing class struggle in Egypt by Ahmad Fatemi

This article was first published in “The Communist Worker” #175  

Teachers on strike all over Egypt for the first time in 50 rears.

انقلاب در مصر با شدت ادامه دارد و تمام تلاش‌ها برای پایان یافته اعلام کردن آن نیز ادامه دارد. این انقلابی است‌ که ٥-٦ سال پیشتر از محله کارگری شبرا آغاز شده بود، و ٩ ماه قبل پس از شروع انقلاب تونس، از همان شبرای کارگران گرسنه، ژنده پوش و معترض اوجی مجدد گرفت. مبارک را علیرغم تمامی تمهیدات و قول و قرار‌ها و تضمینات حامیان غربی‌اش به زیر کشیدند، علیرغم تمام مانور‌های سیاسی برای متوقف کردن گردونه انقلاب، علیرغم سرکوبی از همان نوع مبارکی، و علیرغم ادامه حکومت نظامی و قوانین اضطراری، هر روز رادیکالتر و سازمان یافته‌تر خواسته‌های خود را مطرح ساخته‌اند. در تمام ٩ ماهی‌ که از پیروزی گام اول انقلاب می‌گذرد، ایجاد شوراهای محلات به عنوان ابزار دخالت مستقیم در سرنوشت و زندگی‌ روزمره در دستور روز کارگران بوده است. اولین وظیفه‌ای که برای این شوراها قائلند کنترل تولید و توزیع نان، یکی‌ از اصلی‌‌ترین مسایل جامعه، محمل اعتراضات و شورش‌های عمده ٥-٦ سال گذشته و حال مصر بوده است. اتحادیه‌های کارگری در تمام این مدت نقشی‌ اساسی‌ در به جلو راندن انقلاب داشته‌اند هر چند به دلایلی واضح نقش آنها در سازماندهی میدان تحریر و دفاع از محلات بر علیه اوباش مبارک هرگز پوشش مطبوعاتی مناسب نیافت، در تمام این مدت به تجدید سازماندهی خود و جذب و سازماندهی کارگران مشغول بوده‌اند. به قول حسام الحملاوی، این انقلاب با ٣ اتحادیه مستقل کارگری آغاز شد و امروز ٩٠ اتحادیه مستقل کارگری کارگران همه بخش‌ها را میپوشانند!

اتحادیه‌های کارگری، در تمام بخش‌های تولیدات و خدمات در سراسر مصر از همان اولین جمعه خشم یکی‌ از اصلی‌‌ترین بازیگران صحنه سیاسی مصر بوده‌اند و اینک در تلاشند جلوی صحنه سیاست را اشغال کنند. اینک بحث ضرورت یک کاسه کردن اعتراضات بخش‌های مختلف تولید و خدمات، اعتصاب عمومی‌، اعتصابی با خواسته‌های سیاسی بحث روز کارگران پیشرو و رهبران عملی‌ در سراسر مصر است.
این پیشروی جنبش کارگری بر متن تعمیق خواست دخالتگری توده‌های مردم کارگر و زحمتکش در امور روزمره جامعه صورت میگیرد، مردمی که شعار “الشعب یرید اسقاط نظام” را یک شعار آشنا و یونیورسال کرده‌اند. مردم خواستارند. مردم قبول نمیکنند. مردم اقدام میکنند. مردم تحمیل میکنند.

به جزئی از آنچه زیر آسمان مصر در ٢٤ ساعت گذشته گذشته است توجه کنید:

یکشنبه ١٨ سپتامبر ٢٠١١، اعتصاب معلمین مدارس گیزه وارد دومین روز خود شد. معلمین خواهان افزایش حقوق خود، از مطالبات پایه‌ای که توسط حکومت انتقالی تضمین شده بود هستند.

یکشنبه ١٨ سپتامبر ٢٠١١، مدارس قاهره دست به اعتصاب میزنند. معلمین و مدیران، کلاس‌ها را تعطیل و مدارس را ترک میکنند.

یکشنبه ١٨ سپتامبر ٢٠١١، کارگران شرکت ایده‌آل، از کارفرمایان معروف مصر دست به اعتصاب میزنند. کارگران به پائین بودن دستمزد اعتراض دارند.
کارگران ایدیال کارخانه‌ها را ترک کرده و ضمن دعوت از رسانه‌ها برای دادن پوشش تبلیغ به اعتصاب قرار میگذارند روز بعد، دوشنبه، در محل کارخانه تجمع کنند.

یکشنبه ١٨ سپتامبر ٢٠١١، معلمین مدارس سوئز در اعتصاب‌اند. وزیر علوم ٢ تن از مشاوران خود را برای مذاکره به سوئز میفرستد. معلمین اعتصابی با شعار آقای وزیر باید برود از آن‌ها استقبال میکنند.
…
یکشنبه ١٨ سپتامبر ٢٠١١، کارگران حمل و نقل عمومی‌ در ترمینال مضلات دست به تحصن زده‌اند.

یکشنبه ١٨ سپتامبر،٢٠١١ تعدادی از کارگران شرکت “مصر للصیانه” در داخل ساختمان شرکت دست به تحصن زدند. کارگران خواستار رسمی‌ شدن استخدام خود هستند.

یکشنبه ١٨ سپتامبر ٢٠١١، رانندگان خط ٣ مترو قاهره دست به اعتصاب میزنند.
…

دوشنبه ١٩ سپتامبر ٢٠١١، ساعت ٤ راهپیمائی اعتراضی از میدان تحریر به سمت کابینه در اعتراض به حکومت نظامی، قوانین اضطراری، و محاکمات نظامی.

و انقلاب ادامه دارد.