جهت اقدام: جمهوری کشتار و شکنجه اسلامی از سازمان ملل اخراج باید گردد

مدخل نامه ای به سازمان ملل متحد

موج اخیر اعدامها، تائید احکام اعدام، و بازداشت های گسترده در ایران به شعله اعتراضات مردم چه در داخل و چه در خارج ایران دامن زده است. این جرایم نیازمند پاسخی از سوی دولتها و سازمانهایشان در سراسر جهان اند با این همه یک بار دیگر، دولتها و سازمان ملل متحد از واکنش اساسی و در جهت منافع مردم ایران امتناع میورزند.

این کشتار وحشیانه باید متوقف شود. اکنون ضروریست که سازمان ملل، و کشورهای عضو اقداماتی عاجل، قابل اجرا، و انسانی‌ و اخلاقی‌، اقدامت سیاسی و دیپلماتیک را به منظور اعمال فشار بر جمهوری اسلامی در دستور خود بگذارند.
ما در نامه سرگشاده زیر ضمن اشاره به اغماض تاریخی سازمان ملل در قبال جنایت رژیم اسلامی و بعضا حتی پرده پوشی هدفمند و آگاهانه جنایات این رژیم ضدّ بشری،از این نهاد جهانی‌ و کشور‌های عضو میخواهیم که به مشروعیت رژیم اعدام و شکنجه و زندان حاتمه دهد . ما خواهان دسترسی‌ بدون قید و شرط صلیب سرخ بین المللی به تمام زندانهای جمهوری اسلامی هستیم. ما خواهان اخراج جمهوری اسلامی از سازمان ملل هستیم.

امروز در اعتراض به موج اعدامها و سایر وحشیگری‌های رژیم اسلامی وحدتی جهانی‌ در شرف شکل گرفتن است. در راستای این حرکت عظیم توده‌ای جهانی‌، ما از مردم شریف جهان، چه ایرانی و چه غیر ایرانی میخواهیم که خواسته‌های مطرح شده در این نامه را ملاحظه کرده و با افزودن نام خود به فهرست امضا کنندگان به وزن سیاسی مطالبات ما بیفزایند. برای امضا این نامه میتوانید به لینک ناشر این نامه مراجعه کنید.
این نامه با کلیه امضاها در تاریخ 22 بهمن 2011 فوریه 11 به سازمان ملل متحد ارائه خواهد شد.

نامه سرگشاده به سازمان ملل:

مشروعیت دادن به جمهوری اسلامی، رژیم زندان، شکنجه ، و اعدام را متوقف کنید

به دبیر کل سازمان ملل متحد ، بان کی مون ، و به همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد:

در دهه 1980، جمهوری اسلامی ایران ده‌ها هزار زندانی سیاسی را اعدام کرد این قتل عام را جفری رابرتسون ، “حقوقدان برجسته شورای عدالت” سازمان ملل متحد یکی‌ از وحشتناکترین جنایات علیه بشریت پس از جنگ جهانی دوم دانسته است.

درست است که بسیاری در خارج از ایران چیز زیادی در مورد این قتل عام نمی دانستند ، اما سازمان ملل متحد دقیقا از آنچه در داخل زندان های جمهوری اسلامی میگذشت آگاه بود. می‌ دانست که قتل عامی‌ در جریان است، و از ایجاد گورهای بی‌ نام و نشان اطلاع داشت. سازمان ملل از همان آغاز این کشتار‌ها از وقوع آنها اطلاع داشت
. سازمان ملل متحد آگاهانه و تعمدا کشتار هزاران هزار زندانی سیاسی در ایران را نادیده گرفت. از این هم بدتر، سازمان ملل متحد اجازه داد نماینده ویژه اش رینالدو گالیندوپل این کشتار‌های جمعی را لاپوشا نی کند و این بوضوح در گزارش رابرتسون در مورد کشتار زندانیان در سال 1988 ثبت شده است.

سازمان ملل متحد ، با نادیده گرفتن اعدام های دسته جمعی ، شکنجه ، احکام طولانی مدت زندان، و در تضاد شرم آور با مسئولیت و اختیارات خود، به جمهوری اسلامی مجوز رسمی داد که بی‌ دغدغه به جنایات خود علیه بشریت ادامه دهد
سازمان ملل متحد بطور مستند در جنایات جمهوری اسلامی علیه بشریت همدست بوده و در نتیجه این همدستی و سکوت این جنایات تا به امروز ادامه داشته است.
.
جمهوری اسلامی هنوز هم به اعدام جمعی زندانیان، از جمله زندانیان سیاسی ادامه می دهد و سازمان ملل متحد هیچ اقدامی نمیکند. جمهوری اسلامی نمی تواند سکینه را اعدام کند ، در عوض شهلا جاهد را میکشد و سازمان ملل متحد هیچ نمیگوید. جمهوری اسلامی نمی تواند حبیب الله لطیفی را اعدام کند، در عوض علی صارمی و علی اکبر سیادت را میکشد، باز هم سازمان ملل سکوت می‌کند. بهنگام دستگیری هزارلن نفر در پی خیزش های 2009 ، یک بار دیگر ، سازمان ملل متحد و دولت های تشکیل دهنده آن کارکردی فراتر از صدور “محکومیت” جنایات دار و دسته جنایتکارجمهوری اسلامی ایران نداشته است– رژیمی که عضو سازمان ملل متحد ، و ملزم به رعایت کنوانسیون های آن از جمله اعلامیه حقوق بشر است.
وقت آن است که سازمان ملل متحد به صدور قطعنامه‌های بی‌ تاثیر و بدون نتیجه عملی‌ محکومیت این رژیم جنایتکار پایان دهد– صدور قطعنامه‌هائی که در مقابل رژیمی که، تجاوزسیاست ملی اش و تبعیض جنسی یکی‌ از ارکان قانون اساسی آن است، رنگ میبازد،. قطعنامه‌هایی‌ که به محض صحه گذاشتن بر عضویت رژیمی که فعالین کارگری را اعدام، زندانی و شکنجه می‌کند در سازمان جهانی‌ کار سازمان ملل پوچ و بی‌خاصیت میگردند . قطعنامه‌هائی که آن زمان که پلیس آلمان وحشیانه استخوان سر و صورت و دست و پای معترضین به جنایات رژیم اسلامی را در مقابل سفارت این باند چاقوکش و متجاوز خورد می‌‌کند ، نه سند محکومیت جنایت رژیم اسلامی، بلکه سند دورویی اعضا سازمان ملل در قبال مردم معترض و اپوزوسیون سیاسی این جنایتکاران در خارج از ایران است. قطعنامه‌هایی‌ که با تعرض سبعانه و پی‌ در پی‌ پلیس یونان به پناهجویان سیاسی ایران از هرگونه محتوا خالی‌ میشود
.

به نام حبیب الله لطیفی، که هر لحظه در خطر اعدام است، جعفر کاظمی، زینب جلالیان، یوسف ندارخانی، شیرکو معارفی، حسین خضری(با قلبی پر از اندوه اضافه می‌کنیم که پس از نگارش این متن به زبان انگلیسی، حسین عزیز هم قربانی انسان ستیزی رژیم جنایت شد) و بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی که در انتظار اعدام در شکنجه خانه های رژیم اسلامی بسر می برند به سازمان ملل و تمام اعضایش که با دیپلماسی بی‌ خاصیتشان؛

به نام علی صارمی، فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، محسن بیکوند، مونا محمودی نژاد، و ده ها هزار زندانی سیاسی دیگر، که اعدام دست جمعی اعدام شده اند و سازمان ملل و تمام اعضایش تنها ناظران بی‌ خاصیت وقوع این جنایات علیه تمام بشریت بودند؛
به نام آن ۵۰۰ انسان بی‌ نام و نشانی‌ که مانند احشام در زندان وکیل آباد مشهد توسط این قصابان کشتار شدند، و هیچ یک از اعضا سازمان ملل، هیچ یک از نهاد‌های مربوطه این سازمان اقدامی برای پیگیری این کشتار انسانها انجام نداده است؛
به نام همه زندانیان سیاسی در شکنجه خانه ها ی جمهوری اسلامی: به نام نسرین ستوده، کامیار و آرش علایی، زهرا کاظمی، بهروز جاوید تهرانی، هوتن جاوید کیان، رضا شهابی، منصور اسانلو، بهنام ابراهیم زاده ؛

به نام دریایی از زنان و مردان، خواهران و برادرانمان، که در سال گذشته برای آزادی، برابری و جامعه انسانی به خیابان های ایران ریختند، و با خشونتی وحشیانه، بازداشت، شکنجه، اعدام مواجه شدند در حالی که سازمان ملل متحد و اعضایش، ناظران بی‌ دغدغه این همه جنایت بودند و اگر دغدغه‌ای بود بر سر چگونگی‌ کنار آمدن با این قاتلان بر سر مساله هسته ا‌ی بود ؛
به نام مردم ایران از سازمان ملل میخواهیم که دست از گفتار بی‌ عمل برداشته و به دفاع از حقوق انسانی‌ مردم ایران برخیزد.
زمان آن فرا رسیده است که یکبار و برای همیشه ، به حمایت ضمنی و صریح خود از این رژیم کشتارجمعی پایان دهید.

ما خواستار دسترسی آزادانه، فوری و بدون قید و شرط نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ به همه زندانهای جمهوری اسلامی ، و در درجه اول اوین و رجائی شهر (گوهردشت) هستیم.
ما خواهان آزادی بی قید و شرط و فوری همه زندانیان سیاسی میباشیم.
ما خواهان آنیم که جمهوری اسلامی،رژیم تجاوز ، شکنجه، سنگسار و اعدام، که بارها و تقریبا هر اصل منشور سازمان ملل و اعلامیه جهانی حقوق بشر را نقض کرده است از عضویت سازمان ملل اخراج شود. هراقدامی کمتر از این خیانت به مردم ایران است ، و حاکی از آن است که جمهوری اسلامی رضایت سازمان ملل متحد برای ادامه کشتار و سرکوب توده 75 میلیون ایرانی را به همراه دارد.
وقت آن رسیده است که سازمان ملل متحد برای رفع مشروعیت این رژیم، دست به اقدام بزند.
جای سران رژیم اسلامی دادگاه‌های جهانی‌ برای رسیدگی به جرایم این قاتلان بر علیه بشریت، و نسل کشی‌ است. این جنایت کاران باید از تمام ارگانهای سازمان ملل و خود این سازمان اخراج گردند.

با احترام ،
امضا کنندگان

Translation to Farsi: PR for Personal Rights
Editing: Ahmad Fatemi