Complaint by the International Federation of Iranian Refugees Lodged with the European Court of Human Rights against the Greek Government for Its Violation of Refugees’ Rights

Note: Mission Free Iran is disseminating this letter written by the International Federation of Iranian Refugees. It has many excellent points, and we encourage readers to use these points in writing their own letters of objection to the abuse of Iranian refugees, not only in Greece but in Turkey, Iraq, and even in Germany, Sweden and Norway. Letters may be sent to UNHCR (guterres@unhcr.org) and to the UNOHCHR (npillay@ohchr.org and urgent-action@ohchr.org). –Maria Rohaly

Complaint by the International Federation of Iranian Refugees Lodged with the European Court of Human Rights against the Greek Government for Its Violation of Refugees’ Rights

I submit this complaint on behalf of the International Federation of Iranian Refugees (IFIR) against the Greek government for its violation of the refugees’ rights in the country.

A sizeable number of Iranian refugee seekers, i.e., escapees from fear of imprisonment, torture and execution, have started a sit-in in front of the UN office in Athens which still continues after 40 days. In a prior protest action a different number of them had initiated a sit-in, which led, in consequence of the irresponsibility response of the Greek’s government, to their going on hunger strike and sewing their lips in protest.

Now, after forty-odd days of their second sit-in, the Greek government still refuses to accept any of the refugee’s demands. Indeed, it has basically refused to respond to their demands in any way, except by, once in a while, ordering its police force to raid their sit-in site, beat them and trash their belongings. As a result the protesting refugees began a hunger strike on Thursday, October 14, and eight of them sewed their lips. According to the latest news as of October 21 eleven individuals, out of the total of twenty-five striking refugees, have sewn their lips.

The ghastly scenes of the refugees sewing their lips, reported on the internet and in the media, make one’s hair stand on end. These scenes are transpiring in Greece, a member country of the European Union. This country has, evidently, no defined standards as far as reviewing the refugee applicants’ cases and/or meeting even their most basic, dire needs. Still worse, it has, unfortunately, become renowned for its encroachments on their human rights as refugees and mistreating them.

These refugees have come to Greece seeking protection from a country by the name of Iran – a country suffering under a criminal Islamist regime which has, for the past 31 years, ruled by the horrific rules belonging to a barbaric era. Relying on these ‘holy’ rules it has committed a whole catalogue of medieval crimes against the dissenters, the accused individuals, the youth, the women, the workers, the intellectuals, in short, against the whole society – a catalogue extending from flogging to imprisonment, amputation of the limbs, torture, rape, execution, lynching, assassination and stoning. Thanks to the on-going Iranian people’s movement for freedom, as well as the ridiculous lies of the heads of the Islamic Republic about their oppression of the people in Iran, its true murderous nature has become common knowledge around the world. The Iranian refugees in Turkey, Greece and other countries have escaped such conditions, that is, the 31-year long war of the regime against the nation. They should, therefore, be accepted as refugees with open arms and the least ‘investigations’, and their safety and security be guaranteed in accordance with the 1951 Refugee Convention, ‘the Legislation that Underpins our Work’ (UNHCR, http://www.unhcr.org/pages/49da0e466.html).

To reiterate, the nature of the Iranian regime is clear to the people around the world. What remains to be explained is the irresponsive, and therefore irresponsible, policy adopted by the Greek government vis-à-vis their plight. The silence of the Greek government has, in practice, amounted to ignoring the very human rights the EU is committed to. Are the refugees not human to deserve the protection of the Charter of Human Rights? The Greek government ignores the refugees, their needs and their demands as if it is not part of the EU and does not have to abide by its obligations thereof. The Greek government has simply closed its eyes to the reality of what transpires in Iran. That is the chief reason why it refuses to acknowledge their needs and pay them what they are legally entitled to. Indeed, it essentially refuses to consider them human.

It is reported that refugees, the sick and the healthy, the smoker and non-smoker, are detained in overcrowded salons at decaying old detention centers. These locales have nothing in common with modern facilities, especially in Europe, and are totally unhygienic, unwholesome environments. The intolerable conditions of detention centers have brought the refugees to the verge of insanity. Those who have been released from them have reported that they had been not only languishing in unhealthy, squalid and deadly dull conditions but also from time to time severely assaulted by the police.

It must be emphasized that during its 22 years of its existence the IFIR has relentlessly defended the refugees from a progressive perspective as humans sans phrase, independent of their faith, political affiliation, race, ethnicity and gender. By the same token it has never encouraged such forms of protest as hunger strike or lip-sewing. However, it is the Greek government and the inhuman atmosphere it has created for the refugees that has forced those innocent human beings into self-harm’s way. This Greek government’s treatment of the refugee seekers violates all universal charters and conventions established to protect humans and, specifically, the refugees. It should therefore be condemned as such and stopped immediately. Why should, especially in a European country, the escapees from hells like Iran and Afghanistan be driven to sewing their lips in a battle to defend just their natural right to life?! The refugees in Greece are rotting away in constant fear of not having any stay permit, job, housing, health services, and so on. There is no responsible office or authority to deal with their plight or protest and give them what is rightfully theirs. In short, they have been pushed into the abyss of despair, which spawns only depression, chronic anxiety, and a whole host of other socio-psychological symptoms.

In view of the above the IFIR would like to lodge this complaint with the European Court of Human Rights against the Greek government for its gross violation of both the Geneva Refugee Convention and the European Convention on Human Rights.

Abdollah Asadi
Secretary,
IFIR
October 23, 2010

CC Amnesty International and Human Rights Watch

Translation by Jamshid Hadian

CONTACT:
IFIR
Box 11103
404 23 Göteborg, Sweden
Orgnr: 802400-9216
Adress: Linnegatan21
(Hagabion-ViktoriahusetA)

http://www.ifrs.se
http://www.hambastegi.org
Tel.: 004631-453346
Plusgiro 200974-4

AsadiAbe@yahoo.se
Tel: 0046-73 717 88 19

Majid_hamidian@yahoo.se
Tel: 0046-739096603

رو نوشت به سازمان عفو بین الملل و دیدبان حقوق بشر

به اطلاع می رسانیم که تعداد زیادی از پناهجویان ایرانی که به خاطر ترس از شکنجه و اعدام از ایران گریخته اند به مدت 40 روز در مرکز شهر آتن و در مقابل دفتر سازمان ملل دست به تحصن زده بودند. قبل از آن نیز شمار دیگری از پناهجویان ایرانی دست به اعتصاب غذا و دوختن لبهای خود زده بودند. با گذشت 40 روز از تحصن پناهجویان در مقابل دفتر سازمان ملل در آتن، دولت یونان حاضر به پذیرش هیچ یک از خواسته های پناهجویان نشده و اساسا هیچ واکنشی در این مورد نشان نداده است. تنها واکنشی که دولت یونان در مقابل اعتراض پناهجویان نشان داده است این بوده که هر از چند گاهی به پلیس دستور داده تا محل تحصن آنها را محاصره کنند و پناهجویان را مورد ضرب و شتم قرار دهند و امکانات تحص آنها را به دور بریزند.

از آنجایی که دولت یونان در طول 40 روز تحص به هیچکدام ازخواسته های پناهجویان رسیدگی نکرده است، پناهجویان روز پنج شنبه 14 اکتبر 2010 دست به اعتصاب غذا و دوختن لبهای خود زدند. مشخصا 8 نفر از آنها در اعترا ض به بی مسئولیتی دولت یونان در قبال خواسته های آنها لبهای خود را دوخته اند. طبق آخرین خبر روز پنجشنبه 21 اکتبر نیز دو نفر دیگر به آنها اضافه شده است و جمعا از 25 پناهجوی اعتصابی 11 نفراز آنها لبهای خود را دوخته اند.

در میان لب دوختگان خانمی 29 ساله به نام ماندانا دیده میشود. صحنه دلخراش لب دوختن پناهجویان اعتصابی در اینترنت و سایتها و رسانه های مختلف، مو را بر تن هر انسانی راست میکند. این صحنه ها در یکی از کشورهای اتحادیه اروپا به نام یونان اتفاق افتاده است که نه تنها هیچ استانداردی برای رسیدگی به امورپناهندگان ندارد که متاسفانه خود در بدرفتاری و زیر پا گذاشتن حق و حقوق پناهندگان شهرت پیدا کرده است.

این پناهجویان از کشوری به نام ایران به یونان آمده اند که یک رژیم جنایتکار اسلامی بر آن حکومت میکند که به مدت 30 سال است قوانین عصر بربریت را بر آن جامعه حاکم کرده است. اجرای قوانین وحشتناک و قرون وسطای برای مخالفین و متهمین، قوانینی که برمبنای آن دست و پای متهمین را قطع می کنند، اعدام می کنند، قوانینی که برمبنای آن بر کمرمتهمین 30 تا 100 ضربه شلاق می زنند و بعد آنان را حلق آویز می کنند. قوانینی که زنان را بخاطر رابطه جنسی خارج از ازدواج سنگسار می کنند و رئیس جمهور اسلامیشان در اجلاس سازمان ملل می گوید ما حکم سنگسار را برای کسی صادر نکرده ایم. رژیمی که رسما و علنا در مورد همه چیز دارد به دنیا دروغ می گوید.

درهمه جای دنیا همواره ( البته ظاهرا) اصل بر برائت است اما در جمهوری اسلامی ایران اصل بر قوانین الهی است و از نظر آنها هرآنچه که بگویند لازم الاجرا است. در یک دادگاه فرمایشی و چند دقیقه ای برای مخالفین خود تصمیم می گیرند و حکم مرگشان را صادر می کنند و بعد به اجرا می گذارند. پناهجویان ایرانی دریونان و ترکیه و همه جای جهان بدلیل شرایط فوق از ایران فرار می کنند و باید به همین دلیل با کمترین تحقیقات درمورد آنها باید با آغوش باز به عنوان پناهنده پذیرفت و بر طبق مفاد کنوانسیون ژنو امنیتشان تضمین شود.

در هر حال ماهیت جمهوری اسلامی در ایران برای مردم جهان روشن است ولی اینکه چرا دولت یونان در قبال پناهجویان گریخته از جمهوری اسلامی، خود را بی وظیفه کرده است جای سئوال دارد. سکوت دولت یونان نشان پشت کردن به آن حقوق بشری است که اتحادیه اروپا خود را در قبال آن متعهد می داند. انگار پناهندگان بشر نیستند تا حقوق بشرشان رعایت شود. به خواسته ها و مطالبات پناهجویان پاسخی داده نمی شود، گویا دولت یونان هم جز اتحادیه اروپاست و از قرار معلوم باید به تعهدات خود در قبال پناهجویانی که به کشور یونان پناه می آورند پایبند باشد و به رعایت حقوق اولیه آنها وفادار بماند. اما دولت یونان چشمش را بر آنچه که در ایران میگذرد بسته است به همین دلیل، به پناهجویان اعتصابی نه تنها هیچ حقوق و مزایایی پرداخت نمی کند بلکه آنها را نیز به عنوان بشر به حساب نمی آورد.

گفته می شود بازداشتگاههای یونان مملو از پناهجویان ایرانی و عراقی و افغان است؛ سالم و بیمار و سیگاری و غیر سیگاری را عموما در سالنهای بزرگ و قدیمی جای داده اند که نه تنها هیچ شباهتی به محیطهای امروزی بویژه در اروپا ندارند بلکه تماما محیطی آلوده و غیر بهداشتی هستند به طوری که پناهجویان بازداشتی را به مرز دیوانگی رسانده اند. پناهجویانی که از آن بازداشتگها آزاد می شوند می گویند جدا از محیطهای کثیف و غیر بهداشتی و خسته کننده، پلیس آن کشور پناهجویان را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می دهد.

لازم به ذکر است که فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی در طول 22 سال فعالیت خود همواره پیش قدم بدست گرفتن پیشروترین خواسته های پناهجویان به عنوان انسان، مستقل از مذهب، باورسیاسی و جنسیت از هر رنگ و نژادی بوده است. اعتصاب غذا و لب دوختن هیچ وقت خواست و آرزو و تصمیم ما نبوده است ولی فضای بشدت غیر انسانی که دولت یونان برای پناهجویان بوجود آورده است آنها را به مرز مرگ و زندگی رسانده است.

چرا باید در یک کشور اروپایی آوارگان از جهنم ایران و افغانستان در دفاع از حق زندگی مجبور به دوختن لبهای خود شوند؟ پناهجویان در یونان بدون اقامت، بدون کار، بدون مسکن، بدون خدمات درمانی و بدون داشتن یک آینده روشن در آن مملکت زندگی میکنند. هیچ قانون و مرجعی برای رسیدگی به امور زندگی پناهجویان در یونان نیست؛ هیچ اداره ای مسئولیت تامین آنها را بر عهده ندارد؛ کسی به خواسته ها و مطالباتشان پاسخ نمیدهد و هیچ مرجعی نیست که از آنها بپرسد دردتان چیست که 40 روز است در اینجا به اعتراض نشسته اید؟ با توجه به توضیح نکات فوق، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از دادگاه اروپا می خواهد که با دولت یونان بدلیل نقض حقوق انسانی پناهجویان برخورد قاطع شود.

عبدالله اسدی

دبیر همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی

23 آکتبر 2010