This was not only another slaughter! | این تنها یک جنایت دیگر نبود

(scroll down for Farsi/Persian version)

This was not only another slaughter!

Last Sunday the Islamic regime in Iran committed another murder. The Islamic thugs executed another 5 political activists for their opposition to the regime’s savagery.

This crime has brought pain to our hearts. Since last Sunday, an unbearable rage is eating through the souls of millions of freedom-loving Iranians, as well as thousands of honourable people across the world. Such a horrendous murder! Is there any one who could hear Farzad’s voice, listen to his poem, and hold the tears back? But this is not the first time!

Thuggery, killing, stoning, torture and rape have been a basic part of this regime’s identity structure; and who doesn’t know this? It is 31 years that these, the most dishonourable gang of rapists and murderers, have cut and hanged and tortured the most honourable of our people to silence the song of freedom and poesy on the beauty of humanity. They kill the best of us to force the rest of us into submission to an undignified life not any better than death.

But last Sunday’s murder was not primarily aimed at frightening us. Leaders of this pack of thugs know that the myth of the regime’s inexorable killing machine of suppression was broken only two days past the elections of last year, and not only in the minds of the suppressed, but in all aspects of the society’s every day life. These murderers have always, due to the essence of their existence, known that to preserve the authority of the regime of firing squads and gallows, especially when the waves of a revolution are on the rise, they have no other alternative but the mass murder, massacre and blood bath. They have been threatening the protesting masses with these, threatening to repeat the mass killings of the ’80s for months now. But they despite their idiocy have understood that the era of mass killings and unmarked mass graves has passed. Ironically, what made their regime’s existence possible then – the execution of thousands of the best of Iran’s women and men in the ’80s, the mass graves of Xavaran and hundreds of others – have now come back to haunt the murderers. Lists are being made, groups are being formed, files are being produced and rage is being mounted.

Since the early days of last summer’s post-election uprising, and since the regime’s suppression apparatus was pushed back in the streets of Tehran and other cities despite the barbaric crackdowns against the young and old, killings, rapes, and Kahrizaks, the consequence of each suppressive measure has been a new defeat in the hands of brave Iranian women and men. Every new savagery has led to accumulating rage and hatred, and a stronger public will to overthrow this regime in its entirety. Suppression and mass murder are not possible in the same ways as before, and despite Friday’s and every other day’s threat by the head murderers of the regime, they are forced to be cautious in using the only tools they have: savagery and thuggery.

The regime of 100,000 executions in these circumstances committed the crime of murdering another five of our beloved; this is not an offensive act against our revolution but primarily a desperate attempt by a regime that knows no other way than brutality to negotiate the limits and boundaries of the masses’ rage and hatred. They are testing the willingness of the people to resist, and their reaction to pain and humiliation. They very well know that if they do not put this fire out, if they do not re-take what they have lost, i.e., the authority of a murdering pack of thugs and rapists, every day could be the day in which they meet their destiny. They aimed to test how far they could go with their killings, and they received an answer which not even the most pessimistic among their ranks could not have expected. A new wave of uprising!

Last Sunday’s massacre was heavy on all of us, but the reaction of our people to this crime proves that killings and torture by the regime of killings and torture are costing this regime too dearly, and the fall of this murdering apparatus is nearing.

There is no doubt that a new round of uprising has begun and last Sunday will be marked as a turning point in the history of our struggle against the Islamic regime. In this round, masses are going on offensive under the banner of the revolutionary demands of May Day, and powered by the unbreakable force of working women and men: this time by political strikes, by our own revolutionary organisations, from factories to the streets; this time by forms and colour which befit the content of the revolution which we started a year ago.

Eternal glory to the memory of fallen comrades.
Down with the Islamic Republic of Iran.

Ahmad Fatemi
2010-05-12

این تنها یک جنایت دیگر نبود

جمهوری اسلامی در یکشنبه ای که گذشت جنایت دیگری آفرید. قاتلان اسلامی پنج فعال سیاسی دیگر را به جرم مخالفت با وحشیگری های رژیم اعدام کردند۰
این جنایت قلب همۀ ما را بدرد آورده است. از یکشنبه تا به امروز بغض سنگینی گلوی ملیونها انسان آزادۀ ایرانی و هزاران غیر ایرانی شریف را میفشارد. جنایتی به این هولناکی؟ آیا کسی هست که صدای فرزاد را بشنود . شعر اورا بخواند و بتواند بغض را در سینه زندانی کند؟ اما این بار اول که نیست!

اعدام و کشتار و شکنجه و تجاوز بنیادی ترین بخش ساختار هویتی رژیم سلامی بوده است و کیست که این را نداند؟ ۳۱ سال است که این بی شرف ترین قاتلان و تجاوزکاران ، صاحبان انسانی ترین افکار و زیبا ترین اشعار را از دم تیغ میگذرانند تا صدای آزادی خواهی و انسانیت را خاموش کنند. میکشند تا از مرک و شکنجه بترسانند۰

اماجنایت هولناک یکشنبۀ گذشته صرفاً به منظور ارعاب صورت نگرفت. سران این گلۀ اوباشان به خوبی و شاید بهتر از دیگران میدانند که افسانۀ قدرقدرتی رژیم تنها دو روز پس از انتخابات سال گذشته ،از اساس ونه تنها در اذهان بلکه عملاً و در تمام عرصه ها فرو پاشید۰اینان به تبع ماهیت رژیمشان همیشه میدانسته اند که برای حفظ حکومت مرگ و شکنجه و در بحبوحۀ یک جنبش براندازی جز وسیع ترین کشتارها و قتل عام پیر وجوان هیچ گزینۀ دیگری ندارند و ماههاست که به قتل عام و شکنجه و زندان وتکرار دهۀ شصت تهدید میکنند ،اما در عین حال و علیرغم تمام حماقتشان فهمیده اند که زمان کشتار و گور های جمعی بی نام نشان گذشته است۰واقعیت اینکه: همان کشتارهای ۳۰ سال گذشته که آن هنگام بقای ددمنشانه اینان را ممکن ساخت اینک به حربه ای در دست انقلاب بدل میشود.تلاش قاتلان برای محو آثار قتل عام دهۀ ۶۰ را ملاحظه کنید

از شروع خیزش انقلابی اخیر از خرداد ماه گذشته تاکنون، و از لحظۀ شکست تلاش جانیان حاکم در کاربرد وحشیگری وکشتار در کوچه ها، میدانها وکهریزک ها برای سرکوب این خیزش، تاُثیر هراقدام سرکوب گرانه تنها تشدید خشم و تقویت ارادۀ توده های جان به لب آمده و تعمیق خواست سرنگونی رژیم اسلامی در کلیتش بوده است ۰ سرکوب و کشتار، علیرغم تهدیدها و رجز خوانی های سران این گلۀ اوباش دیگر به شیوۀ سابق ممکن نیست و ترس از عواقب هر جنایتی وادارشان کرده که کشتار،این تنها سلاحشان را محتاطانه تر بکار برند۰

رژیم صدهزار اعدام در یک چنین شرایطی دست به اعدام این ۵ عزیز زد واین دیگر نه تعرض به انقلاب، بلکه به طریق اولی آزمایش حدود و مرز های خشم وانزجار و مبارزه جويی و ارزیابی امکان اعمال کشتارهای نوع دهۀ شصت است۰اینان دست به این جایت وحشتاک زدنند تا با ارزیابی واکنش توده ها، امکان کشتار جمعی را برای باز پس گیری وتثبیت ابتکار عمل از دست رفتۀ خود را بررسی کنند۰سران رژیم قتل و غارت و ظلم میدانند که بدون باز پس گیری قدرقدرتی خونین سابق، هر روز میتواند آخرین روز موجودیت این رژیم سیاه و منحوس باشد ۰اینان مبارزه جويی توده ها و خشم لبریز را به چالش گرفتند تا بلکه بتوانند در حرکت بعدی انقلاب را به پس برانند، اما پاسخی گرفتند که حتی نا باور ترین این خیل احمقان به خواب نمی دید. اینک موج جدید جنبش براندازی۰
جنایت یکشنبۀ گذشته دل همۀ ما را بدرد آورد. اما واکنش میلیونها انسان آزاده در کردستان، درسراسر ایران و در جهان نشان داد که اعدام و زندان و شکنجه ناممکن تر و سقوط رژیم جنایت و شکنجه نزدیکتر گشته است۰

بی شک دور تازهای از خیزش انقلابی در حال آغاز است و یکشنبۀ خونین گذشته از این نظر به عنوان یک نقطۀ عطف تاریخی ثبت خواهد شد. اینبار انقلاب با خواسته ها وبه نیروی زنان و مردان کارگر، با اعتصابات عمومی،تظاهرات وایجاد تشکلات انقلابی سراسری شکل و رنگ انقلابی که از سال گذشته آغاز شده را هم با مضمون آن منطبق میکند ۰

با حمایتی یکپارچه از اعتصاب عمومی مردم کردستان، با گسترش اعتصابات و تظاهرات سازمان یافته و سراسری، رژیم ننگین اسلامی را به زانو در خواهیم آورد۰

یاد همۀ جانباختگان راه آزادی گرامی باد۰
مرگ بر جمهوری اسلامی ایران۰

احمد فاطمی
دوازده مه دوهزار وده